Daniël Denys, 24 jaar burgemeester van Roeselare (Foto: Krant West-Vlaanderen).

Het brede publiek weet niet dat Daniël Denys, die vanaf 1981 tot 2005, bijna een kwarteeuw lang dus, de burgervader was van de stad Roeselare, eigenlijk afkomstig was van de Tuimelare. Hij werd op 14 november 1938 geboren als zoon van Cyrille Denys (1908-1990) en Marie Huyghebaert (1911-1954), die woonden in de Tuimelarestraat nr. 15. Daniël groeide er op binnen een arbeidersgezin, waarvan de vader gemeentewerkman was en de moeder een huisvrouw, die op 43-jarige leeftijd al overleed, toen hij amper 13 jaar was.

Daniël Denys (vooraan, 3de van rechts) in de klas van meester Antoon Vercruysse in Beitem (Foto: Roger Plovie).

Daniël Denys ging als kind naar de lagere St.-Lodewijksschool in Beitem. Daarna volgde hij middelbaar onderwijs in het Vrij Technisch Instituut (VTI) in Roeselare. Na zijn studies ging Daniël al op jonge leeftijd werken als wever en engageerde zich zo al heel vlug in de Katholieke Arbeidersjeugd (KAJ). Zoals de tienduizenden kajotters en kajotsters van zjjn generatie in Vlaanderen raakte hij helemaal in de ban van de bevlogen en retorisch getalenteerde priester Jozef Cardijn. De inzichten van Cardijn ("zien", "oordelen", "handelen") zullen Daniël tijdens zijn hele latere politieke carrière blijven inspireren. Hij oefende zijn vak van wever niet lang uit, want al gauw werd hij vrijgestelde van de KAJ.

Daniël Denys en zijn vrouw Rosa Lagae, niet op hun huwelijksdag, maar op wat latere leeftijd.

Op 4 september 1964 trouwde de 26-jarige Daniël Denys met Roos (Rosa) Lagae uit Roeselare. Het jonge echtpaar ging wonen in de Bevrijdingsstraat 2a in Beveren. Het gezin bleef kinderloos. In datzelfde jaar werd Daniël secretaris bij het ziekenfonds Christelijke Mutualiteit (CM) in Beveren, die het jaar daarna een deelgemeente werd van Roeselare. Zo raakte hij gebeten door het politieke virus en kwam hij als vanzelf terecht in het plaatselijke Algemeen Christelijk Werknemersverbond (ACW). In die tijd was het ACW (in 2014 omgevormd tot Beweging.net) dé draaischijf van de hele katholieke zuil met haar brede waaier van organisaties, zoals de vakbond ACV, de CM, de KAV, de KAJ, de KWB, de Bond van Gepensioneerden, Familiehulp, Vakantiegenoegens, enz.

Het ACW had in die tijd nog een hechte band met de christendemocratie, een polititieke stroming, geïnspireerd door het evangelie en door de encycliek "Rerum Novarum" van Leo XIII. In vrijwel alle West-Europese landen had die stroming een verlengstuk in een christen-democratische politieke partij, zoals de CDU/CSU in Duitsland, de Democrazia Christiana in Italië, de Katholieke Volkspartij (KVP) in Nederland, de MRP in Frankrijk en de Christelijke Volkspartij (CVP) in Vlaanderen. Geen wonder dat de ACW'er Daniël Denys voluit koos voor de CVP om zijn politieke aspiraties te ontplooien.

Daniël Denys, op het hoogtepunt van zijn lange politieke loopbaan.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in Roeselare, in 1970, stond Denys op de lijst van de CVP en hij werd meteen verkozen als gemeenteraadslid. Na de verkiezingen zes jaar later, in 1976, behaalde de CVP de absolute meerderheid en omgordde hij de schepensjerp, met jeugd en gezin, en vooral met sport (onder andere SK en later SV Roeselare, Knack Randstad) als zijn belangrijkste bevoegdheid. Na de volgende verkiezingen in 1976 werd hij schepen van sport, onder het burgemeesterschap van Albert Biesbrouck, in een college waarin de CVP de absolute meerderheid had.

In 1981 kende Daniëls politieke loopbaan plots een nieuw hoogtepunt. In juni overleed, na een korte ziekte, plots en onverwacht de toenmalig burgemeester Albert Biesbrouck. De jonge 43-jarige ACW'er Denys werd verrassend naar voren geschoven als opvolger en werd op 21 augustus officiëel geïnstalleerd als de nieuwe burgemeester van Roeselare. Dit was des te opmerkelijker omdat hij in de deelgemeente Beveren woonde en er zijn thuisbasis had. In zijn gelegenheidstoespraak stelde de nieuwbakken burgemeester enkele pertinente vragen: "Hebben wij in de wijze van beleidvoeren op alle niveaus, gezin, maatschappij, onderneming, stad of land, de mens niet te veel uitgeschakeld? Hebben wij niet te veel mensen gecatalogeerd volgens hun geldbeugel, met als gevolg dat wij veel verbitterde mensen hebben gemaakt?"

Bij de volgende locale verkiezingen in 1982 werd Denys herkozen en hij bleef zetelen als burgemeester 24 jaar lang, tot in 2005. Hij leidde twee legislaturen met een coalitie van CVP en Volksunie, en vervolgens twee ambtstermijnen met een - CVP-VLD-meerderheid. Onder het bewind van Daniël Denys groeide het provinciestadje Roeselare uit tot een belangrijke welvarende centrumstad. Een reeks verwezenlijkingen zijn de blijvende getuigen van zijn bezielende aanpak:

De burgemeester legt letterlijk de laatste hand aan het opstarten van het nieuw verkeersplan in het stadscentrum.
• Burgemeester Denys stond, samen met zijn schepen van Openbare Werken, Ruimtelijke Ordening en Mobiliteit Joseph Vanoverberghe, aan de wieg van een drastisch circulatieplan in het stadscentrum, dat werd doorgevoerd in de nacht van 13 op 14 mei 1986. Het zwaar en snel doorgaand verkeer werd voortaan zoveel mogelijk uit het centrum geweerd en er kwam bijna overal eenrichtingsverkeer. Dat nieuwe mobiliteitsplan had voor- en tegenstanders, maar de tandem Denys-Vanoverberghe hield voet bij stuk en haalde grotendeels zijn slag thuis.
  
  De beeldengroep 'De vrijwilliger', in 2001 onthuld aan de Meiboom-rotonde n.a.v. het 20-jarig ambtsjubileum
  van Daniël Denys (Foto: Krant Van West-Vlaanderen).

• De mobiliteit naar en rond de stad werd in de loop van de jaren 1990 eveneens aangepakt met de voltooiing van de R32 (de ring rond Roeselare), en de aansluiting ervan op de autosnelweg A17 (nu E403) Brugge-Kortrijk.

• Roeselare pakte in 1991 uit met een zogeheten Algemeen Plan van Aanleg (A.P.A.). Dit Plan, een van de weinige die ooit werden gerealiseerd in Vlaanderen, bepaalde de regels waaraan je je moest houden wanneer je in een bepaalde zone van de stad wilde bouwen, verbouwen of verkavelen. Het plan van burgemeester Denys en diens schepen Vanoverbrugghe zorgde ervoor dat voldoende ruimte beschikbaar bleef voor de plaatselijke handel en industrie om zich in de toekomst verder te ontwikkelen. Het was eigenlijk een voorloper van het latere Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen (1997) en de Vlaamse Codex voor Ruimtelijke Ordening (VCRO).

• De naam van burgemeester Denys blijft verbonden aan een lange reeks realisaties, zoals de sport- en evenementenhal Schiervelde aan de Diksmuidse Steenweg, het cultuurcentrum de Spil aan de Hippoliet Spilleboutdreef, het jeugdcentrum DieZie, het Museum van de Wielersport (Koers) aan het Polenplein, enz.

Woon- en werkgelegenheid waren belangrijke aandachtspunten van Daniël Denys. Jarenlang was hij voorzitter van de sociale bouwmaatschappij 'De Mandel' en ook van de energie-intercommunale 'Gaselwest'. Hij zetelde in verscheidene Raden van Bestuur, o.m. die van de West-Vlaamse Intercommunale (WVI), Gaselwest, Eandis e.a. Daarnaast was Denys, van 1981 tot 1994, lid van de provincieraad van West-Vlaanderen.

Daniël Denys zélf stak de pluimen voor dat doortastend beleid liever niet op zijn eigen hoed. In de plaats daarvan sprak hij lovende taal over de prestaties van zijn collega-politici in het schepencollege en benadrukte hij telkens het gezamenlijke karakter van de beslissingen. Maar bovenal verwees hij met veel lof naar de inzet en het engagement van de inwoners van zijn stad. Daniël Denys gedroeg zich als een burgervader voor, tussen en met de (gewone) Roeselarenaars. Hij zei meermaals: "Ik ben twee keer getrouwd : één keer met mijn vrouw, die mijn grootste fan is, en één keer met deze stad."

Na een slopend engagement van bijna een kwarteeuw gaf Daniël Denys, op 1 juni 2005, zijn burgmeestersjerp door aan Luc Martens, zijn partijgenoot van de CD&V. Hij was vanaf 1981 tot 2005 ononderbroken burgemeester geweest van Roeselare en had daarmee de op één na langste staat van dienst sinds de Belgische Onafhankelijkheid (1830). Hij moest enkel Jan Mahieu-Liebaert laten voorgaan die namens de Katholieke Partij burgemeester was vanaf 1908 tot 1946: een ambstermijn van maar liefst 38 jaren die tot nu toe nooit is geëvenaard!

D. Denys en zijn vrouw Rosa op het feest van de burgemeester in 2005 (Foto: Krant Van West-Vlaanderen) "Mijn vrouw heeft me altijd gesteund in mijn politiek engagement. Ze gaf destijds zelfs het laatste duwtje om me de stap te doen zetten. Ze is mijn trouwste supporter die veelal op de laatste rij plaatsneemt. Mijn vrouw heeft veel op me moeten wachten. Maar het is altijd leuk thuiskomen als je weet dat er iemand voor je is, als je weet dat je welkom bent. Na elke gemeenteraadszitting lag een briefje op tafel. Met een grappige opmerking of de vraag hoe het was geweest. In het Roeselaars geschreven. Zo'n diepmenselijke attenties houden je sterk. Ik vind het bijzonder spijtig dat ik niet alle briefjes heb gespaard" (Daniël Denys, bij zijn afscheid als burgemeester) "

Na de machtswissel met Luc Martens knipte Daniël Denys de band met de politiek niet helemaal door. Ook na de verkiezingen van oktober 2006 bleef hij voor CD&V in de gemeenteraad zetelen, tot aan zijn dood. Eind 2007 onderging hij een zware chirurgische ingreep in het Heilig-Hartziekenhuis in Roeselare. De ereburgemeester vocht terug en verscheen weer in het openbaar. Maar het kwam niet meer echt goed met zijn gezondheid. Na een nieuw verblijf in het ziekenhuis overleed Daniël Denys op 6 September 2008. Hij zou op 14 november zeventig geworden zijn...

Rouwbericht n.a.v. het overlijden van burgmeester Denys.

Op zaterdag 13 september had in de Sint-Michielskerk de plechtige uitvaartdienst plaats voor de overleden ereburgemeester, onder massale belangstelling en in aanwezigheid van veel politieke prominenten. De dienstdoende burgemeester Luc Martens sprak lovende woorden over zijn voorganger: "Daniël, je hebt een grote sympathie verworven bij de mensen van de stad. Je was een man van het volk. De vele contacten die je met de mensen had, waren de "drive" voor jouw werk. Je had een fundamenteel respect voor de verscheidenheid van meningen. Je deed alles vanuit het idee om goed te doen voor de mensen en de stad".

Tijdens de verkiezing in 2013 van "DE 100 VAN ROESELARE", de 100 grootste Roeselarenaars, de 100 talenten uit de geschiedenis van de stad dus, stond Daniël Denys nr. 20 op de lijst! Een mooi postuum eerbetoon aan deze "krak in de politiek", die het levenslicht zag op de Tuimelare...

Daniël Denys, 24 jaar burgemeester van Roeselare.